Στη σύγχρονη εποχή ο θεσμός της οικογένειας είναι φανερό πως περνάει από μια κρίση και κάνει μια προσπάθεια προσαρμογής σε μια συνεχή αλλαγή που επιτακτικά αποκαλύπτει την ανάγκη της. Σε κάθε κρίση δύο είναι τα τελικά στάδια, η ακμή ή η καταστροφή. Για να αποφύγουμε τη δεύτερη κατάληξη, όμως, πρέπει να βρούμε μια βάση για να πατήσει πάνω η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το θεμέλιο δεν είναι μια άπιαστη οντότητα που δύσκολα συναντούμε. Έχουμε όλοι περάσει από αυτή την εξέλιξη και τώρα έχουμε είτε φίλους μας, είτε γνωστούς μας, είτε συγγενείς μας, είτε μαθητές μας στο στάδιο αυτό. Ο λόγος, λοιπόν, στα παιδιά της νέας γενιάς που θεωρούνται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το ισχυρότερο εχέγγυο για μια καλύτερη κοινωνία.
Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε πως τα παιδιά αυτά έχουν δυο μοναδικές ιδιότητες, μια αψεγάδιαστη επιμονή και μια ακούραστη υπομονή. Αυτές τους προσφέρουν τη δυνατότητα να μην τα παρατούν, όποια κι αν είναι η αντιξοότητα, όποιο κι αν είναι το εμπόδιο που συναντούν, ορμώμενοι μόνο από το στόχο τους να πετυχαίνουν τελικά το σκοπό τους. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι το παιδί που ζητά από τους γονείς του ένα παιχνίδι. Γνωρίζει πως είναι δύσκολο να πείσει τους γονείς του. Κι όμως αρχικά τους το αναφέρει χωρίς δισταγμό. Αργότερα χωρίς φόβο επιχειρεί και δεύτερη έκφραση της επιθυμίας του. Οι σκληροί γονείς δεν του κάνουν το χατίρι. Εκείνο με πείσμα προσπαθεί ακόμα. Κατορθώνει, παράλληλα, πράγματα που χαροποιούν αρκετά τους γονείς του και τελικά, νιώθουν πως το αξίζει. Η αγορά του παιχνιδιού χαροποιεί και τις δυο πλευρές στο τέλος, τους γονείς, διότι βλέπουν το παιδί τους να προσπαθεί για κάτι που θέλει και το παιδάκι, γιατί νιώθει τη νίκη πιο κοντά από ποτέ.
Εκτός από το πείσμα όμως, η καλλιέργεια του εγωισμού με μέτρο είναι ένα σημάδι πως στο μέλλον το παιδί θα μεγαλώσει με ιδανικά και αξίες που θα το εντάξουν στην κοινωνία πιο ομαλά. Έτσι, με φίλο το χρόνο και με περισσότερα ψυχικά λάφυρα θα ικανοποιήσει την εκάστοτε επιθυμία του. Στο παιδί του σήμερα παρατηρούμε, βέβαια, μια διελκυστίνδα που τείνει προς τον απόλυτο εγωισμό και αυτό είναι ανησυχητικό. Ενώ δηλαδή νιώθει την ανάγκη να παίξει πολλές φορές ομαδικά παραπλανάται από ψηφιακά παιχνίδια και νομίζει ότι ένας υπολογιστής ή μια παιχνιδομηχανή μπορεί να αποτελέσει τον αυριανό του φίλο. Όταν αρχίσει να εθίζεται λοιπόν σε αυτή την ιδέα χάνει το όριο του επιτρεπτού και αρχίζει να γίνεται βίαιο. Η βία είναι κάτι που θέλουμε να απαλλοτριώσουμε, όμως, γι αυτό και ενθαρρύνουμε τις ομαδικές ασχολίες, για παράδειγμα ένα άθλημα. Η συμμετοχή του σε όλο και περισσότερα κοινωνικά σύνολα, όχι μόνο θα ανοίξει την κοινωνική «αγκαλιά» αυτής της παιδική ψυχής, αλλά θα αποκαλύψει και πολλά ταλέντα του.
Μέσα λοιπόν από έναν χαρακτήρα μέτριου εγωισμού, αχαλίνωτου πείσματος και ακμαίας υπομονής μαθαίνει το παιδί να ελίσσεται στο σκληρό κόσμο. Αξιοποιώντας τις ιδιότητες του παιδικού μυαλού που αντλεί γνώσεις σα σφουγγάρι, ο γονιός πρέπει να του προσφέρει επιπλέον τις κατάλληλες εμπειρίες, ώστε όλα αυτά να μετατραπούν σε βιώματα. Με αυτόν τον τρόπο αποκτά το παιδί κριτήρια. Δε μεγαλώνει απλά, αλλά ωριμάζει. Και τέλος από τα προκείμενα λάθη του μαθαίνει τον εαυτό του. Αναζητά και, επιτυχώς, βρίσκει τις αδυναμίες του, διδάσκεται την ‘αυτό-ψυχογραφία’ και δημιουργεί με ορθή αυτογνωσία μια δυνατή αυτοεκτίμηση. Ένας αυτοσεβασμός που θα αποτελέσει εν μέρει τον έλεγχο των πράξεων του και την οριοθέτησή τους.
Εν κατακλείδι , τα παιδιά είναι οι μαθητές και οι γονείς οι δάσκαλοι. Μην κάνετε λοιπόν κενά στις διδακτικές ώρες. Το διάλειμμα χρειάζεται, αλλά δεν πρέπει να είναι χρόνιο. Τα παιδιά έχουν την όρεξη να μάθουν και να δημιουργήσουν πρότυπα. Ας πετάξουμε λοιπόν τις μάσκες και ας αντικρίσουμε όλοι/η την αλήθεια. Αν δεν μπορούμε να κοιτάξουμε την εσωτερική αλήθεια, το εξωτερικό μας περιβάλλον δε θα είναι τίποτα παραπάνω από μια πλάνη. Σκεφτείτε τους λόγους του φαινομένου του παλιμπαιδισμού και στη συνέχεια θα ανακαλύψετε ότι αυτό που λείπει από τη νέα γενιά είναι μια φροντίδα, μια σχετική επιμέλεια λίγο πριν ανοίξει το παιδί την πόρτα του στο αναίμακτο αύριο.
No comments:
Post a Comment